…Het wonderlijke van onze samenleving, en van de tijd waarin wij leven, is dat de kern van het leven, de essentie, volstrekt naar de achtergrond lijkt te zijn verdwenen, of beter gezegd: over de afgrond is geduwd. Deze essentie: dat een mens zich verbaast en verheugt over zichzelf, over de mensen, over alles wat om hem heen is, de verwondering om het leven, wat hem zomaar, met grote gunst en goedheid geschonken is. En gelijk met dat: het immense verlangen naar er te mogen zijn zoals je bent.
Dat laatste is niet te koop of te verwerven; het is geschonken.

Uit een preek, ds. Bernard van Verschuer 5 juli 2015